Το σχολείο μας γιόρτασε την Πέμπτη 21 Μαρτίου 2024 την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης που καθιερώθηκε το 1999 από την Εκπαιδευτική Επιστημονική και Πολιτιστική Οργάνωση των Ηνωμένων Εθνών «με στόχο να υποστηρίξει τη γλωσσική πολυμορφία μέσω της ποιητικής έκφρασης και να αυξήσει την ευκαιρία να ακουστούν οι γλώσσες που απειλούνται με εξαφάνιση». Οι μαθητές και οι μαθήτριες του σχολείου στα τμήματά τους ενθαρρύνθηκαν να ασχοληθούν δημιουργικά με την ποιητική γραφή, διάβασαν και ανάρτησαν στην “Κολώνα της Ποίησης” ποιήματα Ελλήνων Ποιητών που επέλεξαν ή συνέθεσαν, αλλά και Άγγλων ποιητών στο πλαίσιο του μαθήματος των Αγγλικών.
Κάποιοι συγκέντρωσαν και Ποιήματα Ποιητικής Ελλήνων Ποιητών, αφού συνομίλησαν μετά από πρόσκληση συναδέλφου με την κ. Καραβίδα-λόγω της ερασιτεχνικής της ενασχόλησης με απόπειρες ποιητικής γραφής – για την αξία της ποίησης ως προς τον δημιουργό της, για τους λόγους που γράφει κανείς ποίηση, για την πλημμυρίδα των φωνών που θέλουν να εκφραστούν ποιητικά και την πιθανή προπέτεια να ονομάζεται κανείς “ποιητής” δίπλα στον Όμηρο, τον Αισχύλο, τον Σεφέρη και τον Ρίτσο- για να κατονομαστούν μόνο λίγοι από τους Έλληνες Ποιητές- αλλά και για τη νόμιμη δυνατότητα, όσων το νιώθουν ανάγκη, να επικοινωνούν με τρόπο ποιητικό.
Γιατί όλοι δικαιούνται να προσπαθήσουν τουλάχιστον να δημιουργήσουν ρωγμές σε ένα συμπαγές σύμπαν, να θέσουν ή να λύσουν το αίνιγμα του κόσμου ή της ποίησης, αφού κάποιες φορές μπορεί να νιώθουν ότι σ΄αυτούς μιλά η Δημουλά: “Βαδίζεις σε μιαν έρημο. Ακούς ένα πουλί να κελαηδάει. Όσο κι αν είναι απίθανο να εκκρεμεί ένα πουλί μέσα στην έρημο, ωστόσο εσύ είσαι υποχρεωμένος να του φτιάξεις ένα δέντρο. Αυτό είναι το ποίημα». Κι αυτοί- και ενδεχομένως κάποιοι από τους μαθητές- μπορεί να είναι οι ποιητές του.
